کتواسیدوز دیابتی: چرا و چگونه رخ می‌دهد؟

مقدمه

کتواسیدوز دیابتی (DKA) یکی از جدی‌ترین عوارض دیابت است که نیازمند توجه فوری پزشکی می‌باشد. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که سطح کتون‌ها در خون بیش از حد افزایش یابد و می‌تواند به اسیدی شدن خون منجر شود. DKA به‌طور معمول در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 دیده می‌شود، اما در برخی موارد می‌تواند در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 نیز رخ دهد. این وضعیت معمولاً ناشی از عدم توانایی بدن در استفاده از گلوکز به عنوان منبع انرژی به دلیل کمبود انسولین یا ناتوانی بدن در پاسخ به انسولین است.

مکانیسم ایجاد DKA

وقتی بدن نمی‌تواند از گلوکز به‌عنوان منبع انرژی استفاده کند، شروع به تجزیه چربی برای تولید انرژی می‌کند. این فرآیند باعث تولید کتون‌ها می‌شود که در نهایت به افزایش اسید در خون می‌انجامد. کتون‌ها می‌توانند با تجمع زیاد، تعادل اسید-باز بدن را مختل کرده و به کتواسیدوز منجر شوند. این وضعیت تهدیدی جدی برای سلامتی است و نیاز به درمان فوری دارد.

علل ایجاد کتواسیدوز دیابتی (DKA)

عوامل متعددی می‌توانند منجر به DKA شوند. این عوامل شامل موارد زیر هستند:

• 1.عدم تشخیص دیابت: افراد مبتلا به دیابت که هنوز تشخیص داده نشده‌اند یا از بیماری خود مطلع نیستند، در معرض خطر بیشتری برای DKA قرار دارند.
• 2.عفونت‌ها و بیماری‌های خاص: عفونت‌ها مانند عفونت‌های ادراری و ریوی، سکته قلبی و دیگر بیماری‌ها می‌توانند باعث استرس و افزایش نیاز بدن به انسولین شوند که در صورت عدم تطابق انسولین دریافتی با نیاز بدن، منجر به DKA می‌شود.
• 3.داروها: برخی از داروها می‌توانند با اثرات جانبی خود باعث کاهش حساسیت بدن به انسولین یا کاهش سطح انسولین شوند.
• 4.عدم دریافت مناسب انسولین: افرادی که به درستی انسولین خود را دریافت نمی‌کنند، به خصوص به دلیل خرابی پمپ انسولین یا فراموش کردن دوزهای انسولین، در معرض خطر بیشتری برای DKA قرار دارند.
• کمبود مایعات بدن: از دست دادن بیش از حد مایعات بدن، مانند در اثر اسهال یا استفراغ، می‌تواند منجر به نوسان در سطح گلوکز و انسولین شود و به ایجاد DKA کمک کند.

علائم DKA

• علائم کتواسیدوز دیابتی می‌تواند به‌سرعت توسعه یابد و شامل موارد زیر می‌شود:

• تشنگی شدید و پرنوشی
• تکرر ادرار
• تهوع و استفراغ
• درد شکم
• خستگی شدید و ناتوانی در تمرکز
• بوی دهان شیرین یا شبیه میوه
• کاهش وزن ناگهانی
• در صورت بروز این علائم، باید فوراً به پزشک مراجعه شود.

تشخیص DKA

• تشخیص کتواسیدوز دیابتی بر اساس علائم بالینی و نتایج آزمایشگاهی انجام می‌شود. آزمایش‌های مورد نیاز برای تشخیص DKA عبارتند از:

• 1.اندازه‌گیری قند خون (BS): افزایش سطح گلوکز خون از علائم اصلی DKA است.
• 2.آزمایش ادرار (U/A): این آزمایش برای بررسی وجود کتون‌ها و گلوکز در ادرار انجام می‌شود.
• 3.آزمایش گازهای خون شریانی (ABG): برای اندازه‌گیری اسید-باز و سطح کربن دی‌اکسید در خون و ارزیابی وضعیت اسیدوز.
• 4.الکترولیت‌های سرم: بررسی سطح پتاسیم، سدیم و دیگر الکترولیت‌ها برای ارزیابی تعادل بدن.

پیشگیری از DKA

برای پیشگیری از کتواسیدوز دیابتی، راهکارهای زیر می‌تواند مؤثر باشد:

• کنترل مداوم سطح قند خون: اندازه‌گیری منظم قند خون و پایش تغییرات آن می‌تواند از تجمع کتون‌ها در بدن جلوگیری کند.
• استفاده صحیح از انسولین: دقت در مصرف انسولین طبق دستور پزشک و عدم حذف دوزهای آن بسیار حائز اهمیت است.
• آموزش مدیریت بیماری: آموزش بیماران در مورد اهمیت پایش قند خون و نشانه‌های اولیه DKA می‌تواند نقش بسزایی در پیشگیری داشته باشد.
• مصرف مایعات کافی: حفظ هیدراتاسیون بدن و مصرف مایعات کافی می‌تواند به پیشگیری از کم‌آبی و خطرات مرتبط با DKA کمک کند.
• مدیریت استرس و بیماری‌ها: کنترل استرس و مدیریت صحیح بیماری‌های همراه مانند عفونت‌ها و مشکلات قلبی می‌تواند خطر ایجاد DKA را کاهش دهد.
• پایش مداوم پمپ انسولین: افرادی که از پمپ انسولین استفاده می‌کنند، باید به طور مرتب عملکرد پمپ را بررسی کنند تا از خرابی آن جلوگیری کنند.

درمان DKA

• در صورت تشخیص DKA، بیمار باید فوراً در بیمارستان بستری شود تا از طریق تزریق انسولین و مایعات به سرعت درمان شود. هدف از درمان، کاهش سطح قند خون و اسیدیته بدن است.

نتیجه‌گیری

کتواسیدوز دیابتی (DKA) یک وضعیت جدی و تهدیدکننده برای افراد مبتلا به دیابت است که نیاز به تشخیص سریع و درمان فوری دارد. با مدیریت صحیح دیابت از طریق کنترل منظم قند خون، استفاده دقیق از انسولین و آگاهی از علائم هشداردهنده، می‌توان از بروز این عارضه جلوگیری کرد. همچنین، اقدامات پیشگیرانه مانند مصرف کافی مایعات، مدیریت استرس و پایش وضعیت پمپ انسولین برای افراد مبتلا به دیابت ضروری است. آگاهی بیماران و اطرافیان آن‌ها از علائم اولیه و اقدامات لازم در زمان وقوع DKA می‌تواند خطرات جدی این وضعیت را کاهش دهد و به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.