سه اصل اساسی مدیریت فستینگ در بیماران دیابت

سه اصل اساسی مدیریت فستینگ در بیماران مبتلا به دیابت

بیماران مبتلا به دیابت که علاقه مند به فستینگ متناوب هستند، باید با راهنمایی یکی از متخصص مراقبت های بهداشتی، از جمله پزشکان، پرستاران ، یا متخصصان تغذیه این کار را انجام دهند. بنابراین به سه مورد، توجه ویژه ای باید معطوف شود: تنظیم دارو، دفعات چک کردن قند خون و مصرف مایعات

1.تنظیم دارو

داروهای ضد دیابت، از جمله سولفونیل اوره ها، مگلیتینیدها و انسولین، با هیپوگلیسمی مرتبط هستند و دوز آنها باید در روزهای فستینگ متناوب تنظیم شود.

مواردی که در تنظیم دارو باید مورد توجه قرار گیرید شامل موارد زیر است: سطوح قند ناشتا و بعد از غذا در طی 2 تا 4 هفته قبل، درمان کوتاه اثر (انسولین پراندیال(Prandial Insulin) یا پمپ انسولین (Insulin pump)، ناتگلینید و رپاگلینید)، یا درمان طولانی اثر (انسولین پایه (basal) ، گلیبورید، گلیپیزید، گلیمپراید)، مدت زمان فستینگ ، و اینکه آیا فستینگ مانع از دریافت کالری میشود یا فقط کربوهیدرات را محدود می کند.

توصیه‌های ویژه هر یک از این داروها و سایر دسته‌های دارویی در مطلب مدیریت داروهای دیابت در فستینگ ارائه شده است که پزشکان و سایر متخصصان می توانند از آن استفاده کنند.

2.پایش قند خون

در این بیماران خطر هیپوگلیسمی کم است ، مگر اینکه بیمار از سولفونیل اوره یا انسولین استفاده کند. در طول فستینگ به طور معمول چک کردن قند خون اضافه تر از حالت معمولی توصیه نمی شود با این حال، باید به بیمار در مورد علائم هیپوگلیسمی آگاهی داده شود و در صورت بروز هر یک از علائم، باید قند خون خود را بررسی کند. برخی از بیماران حتی با قند خون بالای 70 میلی‌گرم در دسی‌لیتر علائم هیپوگلیسمی را نشان می‌دهند، بنابراین در رویکرد آنها باید به علائم هیپوگلیسمی همراه با پایش قند خون توجه کرد.

در بیمارانی که از سولفونیل اوره یا انسولین استفاده می کنند (به تنهایی یا در ترکیب با هر داروی ضد دیابت دیگری)، خطر هیپوگلیسمی قابل توجه است و بیمار باید به انجام آزمایشات مکرر قند خون تشویق شود، به خصوص زمانی که برای اولین بار شروع به فستینگ متناوب می کند. بسته به خطر هیپوگلیسمی که توسط پزشک ارزیابی می‌شود، آزمایش می‌تواند به اندازه هر دو ساعت در بیمار تحت انسولین یا هر چهار ساعت یک بار در مورد سولفونیل اوره باشد. اگر مدت زمان فستینگ ۲۴ ساعته یا بیشتر است، مخصوصاً در فستینگ که مصرف آب در آن مجاز است ، باید به اندازه گیری قند خون ناشتا در صبح روز بعد توجه ویژه ای داشت. بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند و می‌خواهند فستینگ متناوب بگیرند، ممکن است تشویق شوند که از نمایشگر مداوم قند خون استفاده کنند که در برخی حتی امکان هشدار هیپوگلیسمی وجود دارد. در حالی که تکیه بر آزمایش گلوکز با انگشت ممکن است کافی باشد، داشتن یک سیستم پایش مداوم گلوکز به طور کلی بیمار را تشویق می‌کند تا آزمایش‌های مکرر گلوکز را انجام دهد و ایمنی بیشتری را که با آزمایش‌های مکرر همراه است، فراهم کند.

3.مصرف مایعات

در حالی که بیماران در طول فستینگ متناوب مجاز به مصرف مایعات بدون کالری هستند ، اما در واقع به دلیل کاهش مصرف مواد غذایی مانند سوپ، ماست یا خربزه وسبزیجات، میزان مصرف مایعاتشان کاهش می باید، در این صورت خطر کم آبی و افت فشار خون افزایش می یابد. بنابراین ممکن است بیمار نیاز به کاهش یا قطع مصرف دیورتیک‌ها، مهارکننده‌های SGLT-2 یا داروهای ضد فشار خون در روزهای فستینگ متناوب داشته باشد.

مطالعه بیشتر

برای آگاهی بیشتر در این زمینه اهمیت مصرف مایعات در طول فستینگ متناوب را مطالعه کنید.