مکمل های کلسیم به طور گسترده ای توسط مردان و زنان مسن استفاده می شود. با این حال، در کمتر از یک دهه، توصیه‌های معتبر از تشویق به استفاده گسترده از مکمل‌های کلسیم به بیان اینکه آنها نباید برای پیشگیری اولیه از شکستگی استفاده شوند تغییر کرده است.
محققان در یک متاآنالیز بر روی 28935 شرکت کننده، به ویژه در زنان یائسه سالم، دریافتند که مکمل های کلسیم به طور قابل توجهی با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی (CVD) و بیماری عروق کرونر قلب (CHD) مرتبط است. در متاآنالیز زیر گروه، دریافت کلسیم 700-1000 میلی گرم در روز یا دریافت کلسیم مکمل 1000 میلی گرم در روز به طور قابل توجهی خطر CVD و CHD را افزایش داد.ارتباط معنی داری بین مصرف مکمل های کلسیم و خطر بیماری عروق مغزی وجود نداشت.
در متاآنالیز تک درمانی کلسیم، یک تعامل بین دریافت کلسیم رژیمی و خطر ابتلا به MI با مکمل‌های کلسیم وجود داشت که گروه بر اساس دریافت کلسیم در رژیم غذایی متوسط تقسیم شد. با این حال، زمانی که گروه بر اساس پنجک دریافت کلسیم در رژیم غذایی تقسیم شد، هیچ اثر متقابلی وجود نداشت و خطر انفارکتوس میوکارد (MI) با کلسیم در گروه‌هایی که کمترین و بالاترین دریافت کلسیم را داشتند مشابه بود. در متاآنالیز تک درمانی کلسیم هیچ اثر متقابلی بین دریافت کلسیم رژیم غذایی و خطر سکته مغزی یا نقطه پایانی مرکب قلبی عروقی در این متاآنالیز وجود نداشت و هیچ تعاملی بین دریافت کلسیم رژیم غذایی و رویدادهای قلبی عروقی در کارآزمایی سلامت زنان (WHI CaD) وجود نداشت. بنابراین، به نظر می رسد افزایش خطر قلبی عروقی ناشی از مکمل های کلسیم مستقل از مصرف کلسیم در رژیم غذایی باشد.
علت افزایش خطر قلبی عروقی ناشی از مکمل های کلسیم نامشخص است، اما مکانیسم های بالقوه به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های افزایش خطر قلبی عروقی ناشی از مکمل های کلسیم اما نه دریافت کلسیم در رژیم غذایی در اکثر مطالعات مشاهده ای منجر به این فرضیه شده است که افزایش سریع و پایدار کلسیم سرم پس از مصرف مکمل کلسیم ممکن است نقش اساسی داشته باشد. همچنین، افزایش غلظت کلسیم پس از مصرف مکمل کلسیم ممکن است کلسیفیکاسیون عروقی را افزایش دهد، که به عنوان یک عامل ثابت برای CVD در نظر گرفته می شود.