آنچه باید در مورد سنگ کیسه صفرا بدانیم

بیماری سنگ کیسه صفرا

بیماری سنگ کیسه صفرا، همچنین به عنوان کوله سیستولیتیازیس شناخته می شود، به عنوان رسوبات سخت یا سنگ در کیسه صفرا و مجاری صفراوی مشخص می شود. کیسه صفرا با عملکرد طبیعی صفرا را ذخیره می کند و زمانی که برای هضم لازم باشد آن را به روده کوچک رها می کند. اگر صفرا حاوی کلسترول یا بیلی روبین بیش از حد باشد، کیسه صفرا ناکارآمد باشد، یا اگر ترشح صفرا مختل شود، ممکن است سنگ کیسه صفرا ایجاد شود. نوع سنگ کیسه صفرا با ترکیب آن تعریف می شود و می توان آن را به دو گروه اصلی تقسیم کرد: آنهایی که غنی از کلسترول هستند و آنهایی که عمدتاً از رنگدانه های صفراوی تشکیل شده اند تقسیم بندی کرد.

عوامل خطر

عوامل خطر شناخته شده برای این بیماری عبارتند از جنسیت زن، استعداد ارثی، افزایش سن و شاخص توده بدنی (BMI)، کاهش وزن سریع، دیابت و عوامل گوارشی و صفراوی از جمله عفونت. شیوع سنگ های صفراوی کلسترولی به طور کلی در نتیجه تغییرات تغذیه و سبک زندگی، پیری جمعیت، افزایش شیوع جهانی چاقی و بهبود قابلیت های تشخیصی در حال افزایش است.

راه های تشخیص

سنگ کیسه صفرا را می توان بر اساس تاریخچه پزشکی، یافته های بالینی و تصویربرداری تشخیص داد. مناسب ترین روش تصویربرداری، تصویربرداری اولتراسوند شکم است. در حال حاضر، کوله سیستکتومی، عمدتاً از طریق روش لاپاروسکوپی، درمان استاندارد برای کوله سیستولیتیازیس علامتدار است .

برخی از افرادی که به بیماری سنگ کیسه صفرا مبتلا می شوند ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است درد شدید شکم (کولیک صفراوی)، تهوع و استفراغ را تجربه کنند. تخمین زده می شود که 2 تا 4 درصد از افراد مبتلا به سنگ کیسه صفرا هر ساله علائمی را بروز می دهند. افراد مبتلا به علائم سنگ کیسه صفرا در معرض خطر تقریباً 25٪ عوارض در طی 10 تا 20 سال قرار دارند، که بیشتر از خطر عوارض در افرادی است که بدون علامت هستند. خطر عوارض نیز تحت تأثیر محل سنگ‌های صفراوی قرار می‌گیرد، زیرا سنگ‌هایی که در مجرای صفراوی مشترک قرار می‌گیرند، خطر عوارض تقریباً 20 درصدی را در طی پنج سال دارند.

بیماری علامت دار سنگ کیسه صفرا اغلب با برداشتن کیسه صفرا از طریق جراحی (کوله سیستکتومی)، که بیشتر به روش لاپاروسکوپی انجام می شود، درمان می شود. در حالی که ممکن است این روش معمول باشد، مدیریت پزشکی نیز می تواند یک درمان خط اول باشد. این می تواند شامل حل کردن سنگ های صفراوی با دارو درمانی باشد. به عنوان مثال، با اسید اورسودوکسی کولیک یکی از این روش ها است.

تغذیه و بیماری سنگ کیسه صفرا

به طور سنتی، محدود کردن مصرف چربی در رژیم غذایی برای کاهش درد ناشی از انقباضات کیسه صفرا، به جای حل کردن سنگ‌های صفراوی استفاده می‌شد. یک بررسی از عملکرد رژیم غذایی در بریتانیا نشان داد که به مردم توصیه می شد برای مدیریت بیماری سنگ کیسه صفرا خود، چربی را محدود کنند، اما در آن زمان، شواهد تجربی محدودی برای توجیه این رویکرد وجود داشت . محققان این مطالعه همچنین گزارش دادند که محدودیت چربی رژیم غذایی روشی مکرر برای مدیریت است، اما ارتباط درمانی این شکل از مدیریت رژیم غذایی را مورد اعتراض قرار دادند (موگادام 1984).

در حال حاضر، منابع اطلاعاتی برای افراد مبتلا به بیماری سنگ کیسه صفرا، پیروی از رژیم های غذایی کم چرب، کم کلسترول یا هر دو را توصیه می کنند. این نشان می دهد که مداخله غذایی هنوز درمان فعلی این بیماری است، حتی اگر به نظر می رسد دلیل آن نامشخص است. ما «درمان» را به معنای چیزی می‌دانیم که به‌جای جلوگیری از تشکیل سنگ‌های صفراوی، برای ایفای نقش در مدیریت این بیماری طراحی شده است. بررسی اولیه مطالعات پیشین نشان می‌دهد که هیچ شواهد منتشر شده‌ای مبنی بر مزایای رژیم کم‌چرب در مقایسه با رژیم غذایی استاندارد وجود ندارد. با این حال، با افزایش شیوع چاقی، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افراد چاق که به آنها توصیه می‌شود رژیم‌های کاهش وزن را دنبال کنند که دارای رژیم غذایی بسیار کم چربی است، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به سنگ کیسه صفرا باشند و رژیم‌های غذایی با چربی بالاتر، ممکن است خطر سنگ کیسه صفرا را در بزرگسالان کاهش وزن کاهش دهد.