مدیریت داروهای دیابت در فستینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

داروهای ضد دیابت، از جمله سولفونیل اوره ها، مگلیتینیدها و انسولین، با '''[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%DB%8C%D9%BE%D9%88%DA%AF%D9%84%DB%8C%D8%B3%D9%85%DB%8C هیپوگلیسمی]''' مرتبط هستند و دوز آنها باید در روزهای فستینگ متناوب تنظیم شود<ref>[https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6521152/table/nutrients-11-00873-t002// Considerations and recommendations for adjustment of antidiabetic medications during intermittent fasting.]</ref>.

مواردی که در تنظیم دارو  مورد توجه قرار گیرید شامل سطوح قند  ناشتا و بعد از غذا در طی 2 تا 4 هفته قبل، کوتاه اثر ( انسولین پراندیال(Prandial Insulin) یا پمپ انسولین (Insulin pump)، ناتگلینید و رپاگلینید)، یا درمان طولانی اثر (انسولین پایه (basal) ، گلیبورید، گلیپیزید، گلیمپراید)، مدت زمان فستینگ ، و اینکه آیا فستینگ مانع از دریافت کالری میشود  یا فقط کربوهیدرات.

متفورمین، تیازولیدین دیون (پیوگلیتازون و روزیگلیتازون) و مهارکننده های  DPP-4به ندرت باعث [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%DB%8C%D9%BE%D9%88%DA%AF%D9%84%DB%8C%D8%B3%D9%85%DB%8C/ '''هیپوگلیسمی'''] می شوند و این داروها را می توان طبق معمول ادامه داد. متفورمین و TZDها اثرات مفیدی به جز کنترل گلوکز دارند و بنابراین باید ادامه داشته باشند. از سوی دیگر، مهارکننده‌های DPP-4 فقط برای کنترل گلوکز تجویز می‌شوند، بنابراین در صورت تمایل بیمار یا متخصص، می‌توان آنها را در روزهای فستینگ حذف کرد.

آنالوگ های گیرنده GLP-1 هیپرگلیسمی را به روشی وابسته به گلوکز کاهش می دهند و بنابراین به ندرت با هیپوگلیسمی همراه هستند.<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25538310// Management of hyperglycemia in type 2 diabetes, 2015: a patient-centered approach: update to a position statement of the American Diabetes Association and the European Association for the Study of Diabetes]</ref> مطمئناً برای دولاگلوتاید، آلبیگلوتاید، سماگلوتاید و اگزناتید-LA هفته ای یک بار، تنظیم دوز امکان پذیر نیست. با این حال، برای لیراگلوتید روزانه، در حالی که خودداری از دارو در روز فستینگ امکان پذیر است، خطر هیپوگلیسمی بسیار پایین است. از آنجایی که خودداری از دوز روزانه لیراگلوتاید می‌تواند بر گلوکز ناشتا صبح روز بعد تأثیر منفی بگذارد، بنابراین باید علی‌رغم یک رژیم فستینگ متناوب مصرف آن ادامه یابد. در مقابل، مصرف یک بار در روز لیکسیسناتید فقط گلوکز پس از مصرف غذا را کاهش می دهد و بنابراین باید در روز فستینگ  از مصرف آن خودداری شود زیرا به نظر می رسد مصرف آن فایده ای ندارد. با این وجود پیشنهاد می‌شود ارزیابی بیمار و نیازهای فردی او توسط متخصصین صورت گیرد.

مهارکننده های آلفا گلوکوزیداز آکاربوز و میگلیتول و همچنین کولسولام ، جذب کربوهیدرات ها را مهار می کنند.<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24864650// Alpha glucosidase inhibitors]</ref> این داروها قبل از غذا برای اثربخشی مطلوب تجویز می شوند. با توجه به این رویکرد، از مصرف آنها باید قبل از هر وعده غذایی که حذف می شود یا حاوی هیچ کربوهیدراتی نیست، خودداری شود.. اما در مورد کولسولام، اگر به منظور کاهش کلسترول نیز داده می شود، باید در روزهای فستینگ نیز مصرف شود.

بروموکریپتین از طریق یک مکانیسم نامشخص عمل می کند اما به نظر می رسد بر خروجی سمپاتیک گلوکز تأثیر می گذارد.<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27458683// Evidence-based practice use of quick-release bromocriptine across the natural history of type 2 diabetes mellitus]</ref> خطر هیپوگلیسمی با این ماده دارویی کم است و می توان آن را در طول فستینگ متناوب ادامه داد.

درتنظیم انسولین پایه همراه با فستینگ  متناوب باید قند خون ناشتا بیمار و همچنین خطر هیپوگلیسمی، از جمله عدم آگاهی از هیپوگلیسمی را در نظر گرفت. علاوه بر این، مدت زمان اثر انسولین پایه باید در ملاحظات هر بیمار لحاظ شود.

دوز گلارژین 1% (لانتوس یا باساگلار)، دتمیر (لومیر) یا پروتامین هاگدورن خنثی (NPH یا ایزوفان) ابتدا باید در بیمارانی که به خوبی کنترل شده است به نصف کاهش یابد، و در بیمارانی که به خوبی کنترل نشده اند به یک سوم کاهش یابد.<ref>[https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6521152/table/nutrients-11-00873-t002// Considerations and recommendations for adjustment of antidiabetic medications during intermittent fasting.]</ref>.

<ref>[https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6521152// Clinical Management of Intermittent Fasting in Patients with Diabetes Mellitus]</ref>

این انسولین ها  (از جمله رگولار، لیسپرو، گلولیزین و آسپارت)، چه به عنوان بخشی از یک الگو به صورت تزریق روزانه چندگانه، چه به صورت  یک پمپ انسولین استفاده شوند، اگر قرار است یک وعده غذایی به طور کامل حذف شود، نباید مصرف شوند. اگر بیمار در طول دوره فستینگ قرار است  مقداری غذا مصرف کند، کاهش مناسب انسولین بر اساس کربوهیدرات مصرفی باید صورت گیرد.

سیملین (pramlintide) با کاهش ترشح گلوکاگون<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29211871// Pramlintide but Not Liraglutide Suppresses Meal-Stimulated Glucagon Responses in Type 1 Diabetes]</ref> ، هیپوگلیسمی پس از غذا را کاهش می دهد که قبل از غذا با انسولین پراندیال تزریق می شود. به همین دلیل، اگر بیمار انسولین پراندیال خود را نیز تزریق نمی کند، باید از مصرف آن خودداری شود.