Access restrictions were established for this page. If you see this message, you have no access to this page.
سامان رنجبر (بحث | مشارکت‌ها) جز سامان رنجبر صفحهٔ عدم کاهش وزن سریع نتیجه متابولیسم کند نیست! را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به کاهش وزن آهسته نتیجه متابولیسم کند نیست! منتقل کرد |
سامان رنجبر (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
متابولیسم کند چیزی نیست که باعث کاهش وزن شما می شود، و این تشخیص اشتباه می تواند پیشرفت شما را کاملاً از مسیر خارج کند.شما واکنش‌های شیمیایی مختلفی در بدن دارید، مانند تجزیه غذا به انرژی، ساختن چیزها به بافت بدن، ترمیم، حفظ دما و حذف مواد زائد. همه اینها بخشی از متابولیسم هستند.اما، عامل گمشده واقعی تأثیر هورمون بر کالری خاص شما است. هورمون ها اساساً سیستم ارتباطی بدن هستند.هورمون بسیار مهمی که، به سوزاندن یا ذخیره چربی مربوط می شود انسولین است. اگر انسولین بالا برود، چربی ذخیره می کنید. اگر پایین بیاید، چربی می سوزانید. اگر انسولین بیش از حد بالا باشد، متابولیسم کند را تقلید می کند. به جای تلاش برای رفع متابولیسم کند، ممکن است بخواهید روی کاهش انسولین خود برای تقویت چربی سوزی تمرکز کنید. | |||
نظر کارشناس ارشد تغذیه کتونیا: اابطه بین مقاومت به انسولین و افزایش وزن:مقاومت به انسولین یکی از دلایل کندی متابولیسم است. همچنین، به خوبی مشخص شده است که چاقی شکمی، به ویژه بافت چربی احشایی، به طور قابل توجهی با مقاومت به انسولین و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29338526 Associations of Abdominal Subcutaneous and Visceral Fat with Insulin Resistance and Secretion Differ Between Men and Women: The Netherlands Epidemiology of Obesity Study ]</ref>این یافته ها از فرضیه «سرریز چربی» پشتیبانی می‌کند، که فرض می‌کند زمانی که بافت چربی زیر جلدی به ظرفیت محدود ذخیره‌سازی خود رسیده است،<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23303913/Pathophysiology of human visceral obesity: an update ]</ref>، چربی ها در ناحیه احشایی ، درون و اطراف اندام‌ها ذخیره می‌شوند. | نظر کارشناس ارشد تغذیه کتونیا: اابطه بین مقاومت به انسولین و افزایش وزن:مقاومت به انسولین یکی از دلایل کندی متابولیسم است. همچنین، به خوبی مشخص شده است که چاقی شکمی، به ویژه بافت چربی احشایی، به طور قابل توجهی با مقاومت به انسولین و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29338526 Associations of Abdominal Subcutaneous and Visceral Fat with Insulin Resistance and Secretion Differ Between Men and Women: The Netherlands Epidemiology of Obesity Study ]</ref>این یافته ها از فرضیه «سرریز چربی» پشتیبانی می‌کند، که فرض می‌کند زمانی که بافت چربی زیر جلدی به ظرفیت محدود ذخیره‌سازی خود رسیده است،<ref>[https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23303913/Pathophysiology of human visceral obesity: an update ]</ref>، چربی ها در ناحیه احشایی ، درون و اطراف اندام‌ها ذخیره می‌شوند. | ||