طعم شیرین اما بیماری‌های تلخ: تفاوت میان نسخه‌ها

Access restrictions were established for this page. If you see this message, you have no access to this page.
رامین تقی زاده (بحث | مشارکت‌ها)
رامین تقی زاده (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۶: خط ۳۶:
اگرچه تغذیه کم با  فروکتوز مستقیماً ترشح انسولین را تحریک نمی کند اما مصرف مزمن فروکتوز می تواند منجر به هیپرانسولینمی شود که ممکن است بیان و فعال شدن SREBP1c کبدی را افزایش دهد.
اگرچه تغذیه کم با  فروکتوز مستقیماً ترشح انسولین را تحریک نمی کند اما مصرف مزمن فروکتوز می تواند منجر به هیپرانسولینمی شود که ممکن است بیان و فعال شدن SREBP1c کبدی را افزایش دهد.
SREBP1c  "پروتئین تنظیم کننده عبور از غشای بافتی 1c" است و یک پروتئین تنظیمی در بدن است که به عنوان یک عامل کلیدی در تنظیم متابولیسم لیپیدی نقش دارد. در کبد، SREBP1c یک عامل اصلی در تنظیم ساخت لیپیدها و کلسترول است. این پروتئین باعث افزایش فعالیت آنزیم‌های مسئول برای ساخت لیپیدهایی مانند تری‌گلیسرید ها و کلسترول در کبد می‌شود. افزایش سطح SREBP1c در بدن ممکن است منجر به افزایش سطح لیپیدها در خون و افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی شود.
SREBP1c  "پروتئین تنظیم کننده عبور از غشای بافتی 1c" است و یک پروتئین تنظیمی در بدن است که به عنوان یک عامل کلیدی در تنظیم متابولیسم لیپیدی نقش دارد. در کبد، SREBP1c یک عامل اصلی در تنظیم ساخت لیپیدها و کلسترول است. این پروتئین باعث افزایش فعالیت آنزیم‌های مسئول برای ساخت لیپیدهایی مانند تری‌گلیسرید ها و کلسترول در کبد می‌شود. افزایش سطح SREBP1c در بدن ممکن است منجر به افزایش سطح لیپیدها در خون و افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی شود.
تغذیه با فروکتوز بیش از اندازه باعث افزایش انسولین در گردش می شود. هیپرانسولینمی ناشی از فروکتوز، که اغلب به عنوان نماینده ای برای مقاومت به انسولین در نظر گرفته می شود و  ممکن است نتیجه مقاومت به انسولین در ترکیبی از کبد، ماهیچه و/یا بافت چربی باشد.
===تأثیر فروکتوز بر اشتها و چاقی===
افزایش مصرف SSB و مصرف بیش از حد فروکتوز به طور مداوم با افزایش چربی همراه است، که ممکن است به افزایش کالری دریافتی و همچنین اثرات بر تعادل انرژی و تقسیم مواد مغذی مستقل از کالری دریافتی نسبت داده شود. فروکتوز یکی از شیرین ترین قندها است و شیرینی آن به طور کلی طعم غذا را افزایش می دهد. این احتمالاً به افزودن قندهای حاوی فروکتوز مانند ساکارز و شربت ذرت با فروکتوز بالا به مواد غذایی کمک می کند. افزایش خوش طعمی ممکن است رفتار تغذیه را افزایش دهد و در نتیجه پرخوری را تشویق کند . علاوه بر این، فروکتوز و ساکارز می توانند خوش طعم بودن را افزایش دهند و رفتارهای اعتیاد مانندی مانند پرخوری و وابستگی را تا حدی با تحریک مسیرهای دوپامینرژیک القا کنند.
متمایز از ارزش لذت‌بخش فروکتوز، اینکه آیا فروکتوز بر سیستم‌های سیگنالینگ اضافی برای تنظیم اشتها و رفتار تغذیه تأثیر می‌گذارد نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. به عنوان مثال، تغذیه با فروکتوز بالا ممکن است باعث مقاومت به لپتین شود که به نوبه خود ممکن است منجر به افزایش مصرف غذا و چاقی شود. علاوه بر این، فروکتوز رژیمی باعث کاهش لپتین در مقایسه با گلوکز رژیم غذایی ایزوکالری(با کالری یکسان) می شود و فروکتوز در سرکوب هورمون  گرلین از گلوکز قوی تر است . در انسان، فروکتوز در مقابل مصرف گلوکز اثرات متفاوتی بر جریان خون هیپوتالاموس و واکنش قشر مغز به نشانه‌های غذایی دارد، که این احتمال را مطرح می‌کند که فروکتوز و گلوکز اثرات متمایزی بر عملکرد مغز دارند که ممکن است بر رفتار تغذیه تأثیر بگذارد .