آیا ارتباطی بین دیابت و افسردگی وجود دارد؟

افسردگی یک اختلال خلقی است که بر نحوه احساس، تفکر و عملکرد فرد تأثیر منفی می گذارد. این می تواند به دلیل سابقه خانوادگی افسردگی، آسیب های اولیه دوران کودکی، ساختار مغز، شرایط پزشکی، مصرف مواد مخدر یا محیط اطراف باشد. افسردگی با چندین بیماری از جمله دیابت نوع دو مرتبط است.

این اختلال، فعالیت های سیستم عصبی سمپاتیک و فعالیت های محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال را افزایش می دهد. افزایش فعالیت های سیستم عصبی سمپاتیک منجر به افزایش کاتکول آمین ها و التهاب و در نهایت باعث مقاومت به انسولین می شود. از سوی دیگر، افزایش فعالیت های محور آدرنال باعث افزایش کورتیزول و در نهایت سطح قند خون می شود. هم مقاومت به انسولین و هم افزایش سطح قند خون باعث دیابت نوع 2 می شود.

نتایج نشان می دهد که افسردگی با بروز دیابت نوع 2 ارتباط زیادی دارد. از نظر جنسیت، مردان افسرده بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند. علاوه بر این، در مقایسه با قفقازی‌ها، اسپانیایی‌ها، ژاپنی‌ها و آمریکایی‌های چینی تبار، آفریقایی‌تبارهای افسرده 2.56 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.

همچنین مطالعات نشان می دهد که افراد افسرده 41 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو هستند و 32 درصد بیشتر در معرض خطر افزایش پیشرفتبیماری دیابت نوع 2 هستند.

به طور خلاصه، افسردگی با دیابت نوع 2 مرتبط است. با این حال، ارتباط در مردان و زنان متفاوت است. علاوه بر این، یک مطالعه نشان داد که افسردگی خود یک عامل خطر برای دیابت نیست. در عوض، فعالیت های مرتبط با افسردگی، مانند کم تحرکی، رژیم غذایی نامناسب و چاقی، منجر به دیابت می شود. علاوه بر این، داروهای پزشکی مورد استفاده برای درمان افسردگی نیز بر بروز دیابت نوع 2 تأثیر می گذارد.