خطرات فستینگ
هیپوگلیسمی
فوری ترین خطر با فستینگ متناوب، پتانسیل هیپوگلیسمی در بیمارانی است که از داروهای ضد دیابت مرتبط با هیپوگلیسمی، به ویژه انسولین (هر دو خوراکی و پایه) و سولفونیل اوره (از جمله مگلیتینیدهای کوتاه اثر) استفاده می کنند. تمام داروهای ضد دیابت دیگر زمانی که به صورت تک‌تراپی یا در درمان ترکیبی بدون انسولین یا سولفونیل اوره استفاده می‌شوند، به ندرت، اما نه هرگز، با هیپوگلیسمی همراه هستند، و بنابراین خطر آن به میزان قابل توجهی کمتر است، اگرچه هنوز قابل توجه است.
سوء تغذیه پروتئین
با فستینگ متناوب طولانی‌مدت، اگر بیماران آگاهی کافی برای حفظ پروتئین کافی در آن روزهایی که غذا می‌خورند را نداشته باشند، باید نگران سوءتغذیه پروتئین نیز باشیم. همچنین ممکن است سوءتغذیه ویتامین و مواد معدنی رخ دهد و بسته به اینکه بیمار چند روز در هفته روزه می‌گیرد و در روزهایی که می‌خورد چه چیزی می‌خورد، ممکن است نیاز به مصرف مکمل‌های ویتامین و/یا مواد معدنی داشته باشد.
سایر خطرات شامل انواع مضرات بالقوه مربوط به دریافت ناکافی انرژی و برخی به دلیل کم آبی بدن است. اینها شامل رویدادهای ایمنی است که ممکن است در بین هر کسی که درگیر فستینگ متناوب است، صرف نظر از اینکه دیابت داشته باشد، رخ دهد. چنین عوارض جانبی ممکن است شامل سرگیجه، حالت تهوع، بی خوابی، سنکوپ، زمین افتادن، سردرد میگرنی، ضعفی که فعالیت های روزانه را محدود می کند و گرسنگی مفرط باشد.
وجود بیماری های مزمن
وجود یک بیماری مزمن، از جمله دیابت، ممکن است خطر تجربه بسیاری از این عوارض جانبی را افزایش دهد، مانند بیماری های دیگر از جمله بیماری عروق کرونر، آنژین ناپایدار، نارسایی قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی، سکته قلبی قبلی، سکته قبلی یا حمله ایسکمیک گذرا. اکثر سرطان ها، بیماری مزمن انسدادی ریه، آمبولی ریه، آسم، ترومبوآمبولی عروق محیطی، بیماری مزمن کلیه، و به طور بالقوه سایر شرایط. برای افراد مبتلا به این بیماری‌های مزمن، اطلاعات کمی در مورد پاسخ به فستینگ وجود دارد، بنابراین لزوماً این نیست که آنها نباید در فستینگ شرکت کنند، اما اینکه چگونه خطرات ناشی از فستینگ تغییر می‌کند نامشخص است و نیاز به مطالعاتی در این جمعیت‌ها دارد. جایی که خطرات سلامتی بالا وجود دارد. مطمئناً قرار دادن چنین افرادی در معرض عوارض جانبی جدی مانند انفارکتوس میوکارد جدید، سکته مغزی یا مرگ بی مورد است و احتیاط در حال حاضر با توجه به فقدان شواهد در این جمعیت ها نکته کلیدی است. برای شرایطی که کم آبی بدن خطرناک است، مانند سکته مغزی، تشویق به مصرف آب مورد نیاز در طول هر رژیم فستینگ توصیه می‌شود. نوشیدن آب، از جمله برای جایگزینی مایعاتی که به طور معمول در غذاها مصرف می شود، برای افراد در هر سنی که در فستینگ متناوب شرکت می کنند، یک نکته مهم است.
در چه افرادی فستینگ توصیه نمی شود
برخی از جمعیت ها دارای خطرات منحصر به فردی هستند و باید از درگیر شدن درفستینگ متناوب منصرف شوند، به خصوص اگر دیابت دارند. این شامل زنان باردار و شیرده، کودکان خردسال، بزرگسالان در سنین بالا و افراد مسن که از نظر بدنی ضعیف هستند. افراد مبتلا به نقص ایمنی، از جمله کسانی که پیوند عضو انجام داده اند و تحت سرکوب سیستم ایمنی پزشکی هستند، باید از فستینگ خودداری کنند. افراد مبتلا به اختلالات خوردن و مبتلایان به زوال عقل چالش های منحصر به فردی دارند که احتمالاً با درگیر شدن در فستینگ علایم تشدید می شود، بنابراین آنها نباید از رژیم های فستینگ متناوب پیروی کنند. بیمارانی که سابقه آسیب مغزی تروماتیک یا سندرم پس از ضربه مغزی دارند نیز ممکن است در معرض خطر بالاتری از عوارض جانبی قرار داشته باشند و نیازهای آنها باید به طور موردی قبل از شروع رژیم فستینگ متناوب به دقت بررسی شود.
همچنین بخوانید: شما نباید فستینگ متناوب را امتحان کنید