وبلاگ

تأثیرات تغذیه بر سیگنال دهی هورمونی

فهرست مطالب

الگوهای غذایی اصولا بر حساسیت بافت به برخی از هورمون ها تأثیر می گذارند. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که با رژیم های غذایی با الگوی غربی که شامل مقادیر بیشتری از کربوهیدرات‌های تصفیه شده و چربی‌های اشباع شده هستند و در مقابل شامل مقادیر کمتری از فیبر هستند، ترشح کورتیزول کاهش می یابد.[۱] [۲]  در نتیجه پیشنهاد شده است که با توجه به تاثیرات الگوی غذایی بر سیگنال دهی هورمونی، ترکیب رژیم غذایی باید طوری چیده شود که بر پاسخگویی سلول های بتا پانکراس و متعاقب آن حساسیت به انسولین تأثیر مثبت بگذارد.[۳] [۴]

تأثیرات مستقیم بر حساسیت سیگنال دهی

در یک کارآزمایی بالینی در سال ۲۰۲۱، بخشی از ۳۲ بیمار چاقی که در لیست انتظار برای جراحی کاهش وزن قرار داشتند، به صورت تصادفی در یک گروه رژیم غذایی کم کالری (۳۰ درصد کربوهیدرات، ۳۰ درصد پروتئین، ۴۰ درصد چربی) یا یک گروه رژیم مدیترانه ای (۵۵ درصد کربوهیدرات، ۱۵٪ پروتئین، ۳۰٪ چربی) قرار گرفتند. محققان پس از چهار هفته درمان بعلاوه دو جلسه مشاوره غذایی رفتاری، دریافتند که هرچند این رژیم‌ها بر گلوکز پلاسمای ناشتا تأثیری نگذاشتند، اما هر دو رویکرد رژیم غذایی، به صورت مشابه، در بهبود مقاومت به انسولین و افزایش حساسیت گلوکز سلول‌های بتا مؤثر بودند.[۵]

در مقابل، رژیم های غذایی سرشار از قند افزوده – به ویژه نوشیدنی های شیرین شده با قند – با مقاومت به انسولین و افزایش سطح لپتین مرتبط است.[۶] [۷] [۸] [۹] [۱۰]

همچنین رژیم های غذایی سرشار از غذاهای فرآوری شده و شکر افزوده، ممکن است سطح هورمون های گرسنگی مانند NPY  را افزایش داده و اثر هورمون های سیری مانند CCK را کاهش دهند که این اثرات، باعث پرخوری و افزایش وزن می شود.[۱۱] [۱۲]

علاوه بر اینکه اینگونه رژیم های غذایی سرشار از مواد بسیار فرآوری شده، بدن را در معرض مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز، مانند فتالات ها، قرار می دهد. نشان داده شده است که این مواد شیمیایی هورمون‌هایی را تغییر می‌دهند که اشتها، سیری، و ترجیحات غذایی را تنظیم می‌کنند و همچنین باعث مقاومت به انسولین می‌شوند که نتیجتا همه این‌ها ممکن است بر افزایش وزن تأثیر بگذارند. [۱۳] [۱۴] [۱۵] [۱۶] [۱۷] [۱۸]

مطالعات بسیاری تایید میکنند که رژیم غذایی می تواند بر هورمون هایی که بر افزایش وزن تأثیر می گذارند، تأثیر بگذارد. پس به طور کلی، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل، غنی از غذاهای کامل، و عاری از غذاهای کم فرآوری و فوق فرآوری شده و قند افزوده شده، برای سلامت کلی بدن از جمله سلامت هورمونی بهترین است.

تأثیرات غیرمستقیم بر حساسیت سیگنال دهی

حساسیت سلولی به سیگنال های هورمونی ممکن است تحت تأثیر وضعیت فیزیولوژیکی بیمار از جمله التهاب سیستماتیک، مقدار چربی احشایی، حضور در کدام مرحله زندگی، و سطح عدم تحمل گلوکز قرار گیرد.[۱۹] [۲۰]

از آنجایی که بخشی از عوامل بالا تحت تاثیر تغذیه قرار دارند، پس تغذیه به طور غیرمستقیم نیز بر حساسیت سیگنال دهی هورمونی تأثیر دارد. به عنوان مثال، مصرف بیش از حد مواد مغذی، مانند چربی زیاد در رژیم غذایی، ممکن است منجر به افزایش گونه‌های اکسیژن فعال تولید شده توسط میتوکندری (ROS) شود که این افزایش به طور بالقوه منجر به اختلال در حساسیت به انسولین می شود.[۲۱] [۲۲]

در مثالی دیگر، الگوهای غذایی به طور بالقوه بر حساسیت و سطوح لپتین تأثیر بگذارد. هرگونه کاهش در سیگنال دهی لپتین ممکن است در نهایت بر ترشح هورمون تیروئید تأثیر بگذارد، هرچند رابطه دقیق تنظیمی هنوز مشخص نیست اما به هرصورت نمی توان نقش سیگنال های تغذیه ای مانند لپتین را در تعدیل هورمون های تیروئید نادیده گرفت.[۲۳] ،[۲۴] [۲۵] و.[۲۶] [۲۷]


[1] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20934852/

[2] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27422503/

[3] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6568019/

[4] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34959931/

[5] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33919503/

[6] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5708308/

[7] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24828025/

 

[9] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27934644/

[10] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32597932/

[11] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK278931/

[12] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5108568/

[13] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6728187/

[14] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5359373/

[15] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25048886/

[16] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26942597/

[17] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7326440/

[18] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30734259/

[19] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6557583/

[20] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12466357/

[21] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3190402/

[22] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4261703/

[23] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4044302/

[24] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33919503/

[25] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12466357/

[26] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28255980/

[27] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6696777/

برچسب ها
Twitter
LinkedIn
Telegram
WhatsApp
Email