وبلاگ

هورمون ها در سیری و گرسنگی چه نقش دارند؟

هورمون ها، اشتهای ما را تنظیم می کنند تا به بدن در حفظ سطح انرژی کمک کنند. برخی از هورمون ها گرسنگی را تحریک می کنند و بعضی دیگر سیگنال می دهند که به اندازه کافی غذا خورده ایم و از دریافت غذای بیشتر جلوگیری می کنند. عدم تعادل در هورمون های دخیل در کنترل اشتها، ممکن است منجر به افزایش یا کاهش وزن شود.

هورمون های گرسنگی

هنگامی که بدن به غذا نیاز دارد، مراحلی در سیستم غدد درون ریز و عصبی برای تحریک گرسنگی انجام می شود. به عنوان مثال، چرخه ای از انقباضات در ایجاد گرسنگی – معروف به مجموعه حرکتی مهاجرت – توسط هورمون های گوارشی، از جمله موتیلین تحریک می شود.[۱]

در این مقاله برخی از هورمون های اصلی و همچنین سایر ترکیبات دخیل در تحریک اشتها تجزیه و تحلیل شده است:

گرلین: گرلین به عنوان “هورمون گرسنگی” شناخته می شود. هیپوتالاموس، ناحیه ای از مغز را که مسئول گرسنگی است، تحریک می کند و گرلین ترشح می شود. این هورمون علاوه بر افزایش مصرف غذا، در چرخه خواب و بیداری و متابولیسم گلوکز نیز نقش دارد.[۲]

موتیلین: موتیلین هورمونی است که در روده کوچک تولید می شود. هنگامی که در حالت ناشتا هستید، موتیلین باعث انقباضات روده ای می شود که به مغز سیگنال می دهد که شما به غذا نیاز دارید .[۳] [۴] [۵]

نوروپپتید Y (NPY): NPY یک پپتید – زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه – است که توسط مغز برای تحریک مصرف غذا آزاد می شود. تولید و آزادسازی NPY توسط هورمون هایی از جمله گرلین و لپتین تنظیم می شود.[۶]

پروتئین مرتبط با آگوتی(AgRp): پپتید دیگری است که توسط مغز تولید می شود. تولید این پروتئین توسط گرلین تحریک می شود و به افزایش مصرف غذا کمک می کند.[۷] [۸]

هورمون های سیری

حال به بررسی برخی از هورمون‌های اصلی که باعث سیری و کاهش مصرف غذا می‌شوند، می پردازیم:

کوله سیستوکینین(CCK): هورمونی است که توسط سلول های روده کوچک در پاسخ به مواد مغذی مجرا، به ویژه چربی و پروتئین ترشح می شود. با تحریک مراکز سیری، مغز مصرف غذا را کاهش می دهد و باعث انقباض کیسه صفرا و ترشحات پانکراس می شود که برای هضم لازم است .[۹]

پپتید ۱ شبه گلوکاگون(GLP-1): GLP-1 توسط سلول های روده در پاسخ به مصرف مواد مغذی تولید می شود. تخلیه معده را کند می کند و با مغز برای کاهش مصرف غذا و افزایش سیری در تعامل است.[۱۰]

پپتید پانکراس YY (پپتید YY): هورمون دیگری است که در روده کوچک ساخته می شود. این ماده در پاسخ به خوردن غذا آزاد می شود و به گیرنده های مغز متصل می شود و اشتها را کاهش می دهد. همچنین حرکت غذا را از طریق دستگاه گوارش کند می کند.[۱۱]

لپتین: هورمونی است که توسط سلول های چربی و سایر قسمت های بدن ترشح می شود. در درجه اول به عنوان یک هورمون سیری شناخته می شود. لپتین، پپتیدهای محرک گرسنگی NPY و AgRp را مهار می کند و پپتیدهای محرک سیری را تحریک می کند که منجر به کاهش اشتها می شود.[۱۲]

انسولین: هورمونی است که پانکراس ترشح می کند. این هورمون نقش مهمی در تنظیم قند خون و تعادل انرژی دارد. سطح انسولین بعد از غذا افزایش می یابد و انسولین برای کاهش مصرف غذا با مغز تعامل میکند.[۱۳]

اوبستاتین: هورمونی با اثر سرکوب کننده اشتها است که با اثرات گرسنگی گرلین مخالفت میکند. با این حال، دانشمندان هنوز در حال مطالعه ابستاتین هستند و تحقیقات بیشتری در مورد اثرات آن بر گرسنگی و سیری مورد نیاز است .[۱۴] [۱۵] [۱۶]

این لیست کامل نیست. مواد دیگری نیز در کنترل اشتها نقش دارند، از جمله پپتید نسفاتین-۱ و هورمون اکسینتومودولین.[۱۷] [۱۸] که در مقالات آینده به آنها خواهیم پرداخت.

[1] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3174087/

[2] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK555906/

[3] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30675023/

[4] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK545309/

[5] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25539673/

[6] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2777281/

[7] قبلی

[8] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6706141/

[9] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5485878/

[10] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6796227/

[11] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3516703/

[12] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3516703/